ШТО ЗАКЛУЧИВМЕ ПО ДВЕ ГОДИНИ ПАНД ЕМИЈА?

Дека имаме здравствен систем на стаклени нозе.

Дека немаме стратегија за глобални к ризи со голем број жppтви.

Дека немаме доволно медицински кадар и материјални ресурси за адекватен одговор при зголемен притисок врз здравствениот систем.

Дека немаме капацитет за целосно спроведување на било какви мерки.

Дека политиката е поважна од науката.

Дека бизнисот е поважен од човечките жи воти.

Дека лекувањето на бол ните од к овид е воглавно импровизација, зашто т.н. протоколи не се издигнати на ниво на законска обврска.

Дека еснафските здруженија се мppтво слово на хартија.

Но и: Дека народот нема доверба во институциите на власта.

Дека огромно мнозинство нема чувство за заедништво, за заеднички општествен интерес.

Дека нема трошка емпатија за страдањата на својот ближен.

Дека основната смисла на животот ја гледа во кафеаните, журките.

Дека образованието ни е катастрофално.

Дека, заради тоа, огромно мнозинство граѓани веруваат повеќе во теор ии на заг овор, отколку на науката.

Ако ни е за утеха, се покажа дека тоа не е само кај нас така.

Целиот Запад покажа, помалку или повеќе, исти симпт оми.

Пандеми јава ни ја тресна в очи висти ната дека сме живееле во општества-холог рами.

Но, заклучивме и дека „несреќата никогаш не доаѓа сама“!

Дефинитивно е време за тотален „ресет“.

Ова на својот фејсубк профил, денеска го напиша д-р Драган Даниловски: